Nie napisze zbyt wiele o fabule, bo jest tak bardzo skoncentrowana, że łatwo byłoby zdradzić coś, czego zdradzać nie powinnam. Mogę za to do woli pisać o wrażeniach i tak właśnie zrobię. Zarówno Franco jak i Gemma to niesamowicie ciepłe i urocze postacie. Główny bohater to chodzące dobro i kolejna postać wykreowana przez Holden, którą chciałoby się spotkać w realnym życiu. Słodkości Gemmy można by użyć do osłodzenia wszystkich cukierków świata... Świetnie zgrywają się jako para przyjaciół, przepychanki słowne i gierki jakie ze sobą prowadzą - tak - to coś co lubię. Na ogromny plus zasługuje duet Dekorujących Dupków, czyli Gus i Franco w roli dekoratorów wnętrz (♥). Ale to wszystko. 

Autorka znana jest z poruszania istotnych kwestii, o których raczej na co dzień się nie mówi. Tak też miało być tym razem, ale jakby coś nie wyszło... Historia jest przeciętna, trochę naciągana, trochę przerysowana. Wiąże się z pewnym faktem przedstawionym w poprzednich tomach. Można by pomyśleć, że to usprawiedliwienie dla doboru tematu, jednak mnie do końca przekonuje. Wyszło zbyt prosto, banalnie i mało wiarygodnie. 

Pokochałam postacie jakie wykreowała Kim Holden w Promyczku i Gusie, zatraciłam się w niezwykle ciepłym i optymistycznym klimacie jej powieści. Niecierpliwie wyczekiwałam kontynuacji losów bohaterów. Szczerze mówiąc, nawet nie obchodziło mnie kogo miałaby dotyczyć, ważne bym mogła jeszcze raz oderwać się od rzeczywistości i ponownie udać się do Grant, San Diego lub wyruszyć w trasę koncertową z członkami zespołu. Franco tylko połowicznie zaspokoił moje oczekiwania. Mam wrażenie, że jego historia, choć dla wielu piękna i wzruszająca, została spisana w pośpiechu, jakby na kolanie. Zabrakło mi rozwinięcia niektórych wątków, a zbyt wiele spraw zwyczajnie uproszczono. Uważam, że jedynym co uratowało kolejny tom Promyczka są bohaterowie i ich poczucie humoru - jak zwykle zadowalają w 100%.

Dwie poprzednie książki z serii były typowymi powieściami młodzieżowymi. Natomiast Franco zasłużył na miano powieści dla dorosłych. Ze względu na jego wiek historia nabrała pikanterii, a los postawił bohaterów w zupełnie innych sytuacjach. Z jednej strony – naprawdę fajnie, że autorka dostosowała fabułę do wieku bohaterów, z drugiej, patrząc na zachowaną ciągłość, nie do końca jestem przekonana, czy Franco okaże się stosowną książką dla młodszych czytelników. Przede wszystkim czy ta pikanteria nie będzie się zbyt pikantna... ale może to tylko moje bezpodstawne obawy. :)

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Filia.

Nieustannie zmierzająca na szczyt kariery Miranda postanawia rozwieść się z mężem. Nie jest jej już do niczego potrzebny, poza tym trochę się "popsuł" - wyniszczająca jego ciało choroba tylko burzy idealny obraz jej rodziny. Seamus cierpi po bolesnym i niespodziewanym rozwodzie. Mimo wszystko mężczyzna musi być silny - po pierwsze dla dzieci, a po drugie z powodu choroby. Przeprowadza się w miejsce, w którym jakiś czas temu osiedliła się młoda Faith. Dziewczyna dźwiga na plecach bagaż doświadczeń, nie wpływa on jednak na jej usposobienie. Faith okazuje się dobrym duchem i wprowadza do życia Seamusa odrobinę światła. Cała trójka bohaterów musi zmierzyć się z przeciwnościami, jakie na ich drodze stawia los. Często są one wynikiem ich własnych działań...

Czy jest tu ktoś, kto jeszcze nie słyszał o Kim Holden? Wydaje mi się, że jej książki w przeciągu zeszłego roku stały się jednymi z bardziej rozpoznawalnych powieści dla młodzieży. Promyczek i Gus zawładnęli sercami czytelniczek (w tym moim) nie bez powodu. Autorka tworzy niezapomniane postacie, kreuje piękne charaktery i oddaje w ręce czytelników wzruszające historie. O wiele więcej różni się trochę od tego co znamy. Holden postawiła na starszych, dorosłych już bohaterów i obarczyła ich zupełnie innymi problemami.

W swoich poprzednich książkach autorka stawiała na postaci, z którymi każdy chciałby się otaczać. Dlatego zaskoczeniem jest kreacja Mirandy - zupełne przeciwieństwo dobra i subtelności. To kobieta, do której poczuć można jedynie czystą nienawiść. Jej podejście do życia i skrajny egoizm przyprawiają o mdłości. Jeszcze gorzej wypada w zestawieniu z, co prawda nieco pogubioną, ale słodką, uprzejmą, delikatną i tryskającą pozytywną energią Faith. Dwie skrajnie różne kobiety, a między nimi Seamus - kolejne ucieleśnienie dobra. To mieszanka wybuchowa, kompletny miszmasz charakterów. 

Walczyć można o wiele rzeczy: lepsze jutro, zainteresowanie rodziców, miłość, dzieci, pozycję społeczną, zdrowie, a w końcu własną godność i siebie samego. O każdej z tych walk pisze Kim Holden w O wiele więcej. Opowiada też o poszukiwaniu prawdziwej miłości i różnych, w zależności od punktu widzenia, definicjach tego uczucia. Autorka gra na emocjach i przedstawia ich pełną gamę, nie ograniczając dzięki temu wątków, które może wykorzystać. Bo O wiele więcej w odróżnieniu od poprzednich książek Holden, nie jest książką typowo romantyczną. Owszem, pojawia się uczucie, nie ono jednak jest wiodące.

O wiele więcej mnie zaskoczyło. Spodziewałam się powieści w stylu Promyczka, dlatego też nieustannie obie książki porównuję. Ten tytuł zupełnie różni się od swoich poprzedników. Nie jest ani lepszy, ani gorszy - po prostu inny. Taki sam pozostaje za to niebywale lekki styl prowadzenia fabuły. I chociaż można się przyczepić do nieco uproszczonego i mocno przewidywalnego zakończenia jednego z wątków, to nie umniejsza on książce niczego. Polecam przekonać się, jak Kim Holden wypada w powieści skierowanej dla starszych czytelników. Moim zdaniem naprawdę świetnie. 

  

Przeprawa młodego mężczyzny przez dno emocjonalne. Jego wzloty i upadki, gorsze i lepsze chwile kogoś, kto zmaga się z najtrudniejszym okresem w życiu. Odnajdywanie drogi, leczenie złamanego serca i miłość - prawdziwa, silna, taka która przetrwa wszystko. Brzmi banalnie? Wcale banalne nie jest. Mimo wielu historii opowiadających o tym samym, w Gusie jest coś, co wyróżnia tę książkę na tle innych. Magia i dobroć płynąca niemal z każdej strony. Wracając do lektury, ponownie trzymając ją w rękach, przewracając strony i przypominając sobie fragmenty, czuję się jak w domu. Ciepłym, przytulnym, takim w który mimo zmartwień i ciężkich chwil jest najczystsza miłość. Między prostą miłością do drugiej osoby, pojawia się też miłość do pasji - tak bardzo żałuję, że do książki nie dołączono płyty z muzyką tworzoną przez Gusa. Czy nie byłoby cudownie usłyszeć to, co gra w duszy bohaterowi? Moim zachwytom pod adresem Gustova mogłoby nie być końca, ale warto też wspomnieć o innych postaciach. Uważam, że są wielkim atutem powieści. Myślę, że jakąkolwiek historię Kim Holden by dla nich wymyśliła - byłby to strzał w dziesiątkę. Kreacja każdej z nich jest po porostu świetna. Nie ma się do czego przyczepić. Więcej, takie osoby chciałabym spotykać na swojej drodze. Nowi bohaterowie wpasowali się w klimat i idealnie pasują do tych, których już znamy. 

Wspominając Promyczka nie mam tak ciepłych odczuć jak teraz, kiedy myślę o Gusie. To książka, która jest idealnym dopełnieniem poprzedniczki. Powieść, o której się nie zapomina, która podnosi na duchu i daje nadzieję. Gus sprawił, że moje serce runęło o ziemię by po chwili poskładać się w jedną całość - kawałek po kawałeczku. Myślicie, że niemożliwym jest, by jedna książka zburzyła cały świat a zaraz potem ułożyła go na nowo w jeszcze piękniejszy obraz? Musicie przeczytać tę pozycję, zmieni Wasze zdanie o 180 stopni. Piękna i niezapomniana, serwująca mnóstwo emocji. - dokładnie to, czego szukam w literaturze new adult. Moi drodzy, czytajcie Promyczka, bo warto poznać tę historię, by móc sięgnąć po Gusa. Mam nadzieję, że i Wy pokochacie Holden tak jak ja, a sama Holden skusi się na więcej książek powiązanych z tym światem, bo z przyjemnością wróciłabym do mojego książkowego, ukochanego domu.

No i muszę zapytać - gdzie chowają się tacy faceci jak Gustov? Chcę jednego! Taki mężczyzna to uosobienie tezy, iż boys in books are just better. Szkoda, że nie możemy wyjąć go spomiędzy stron, bo każdej kobiecie przydałby się taki Gus, prawda? ;)

Za książkę dziękuję wydawnictwu Filia.